Pedra, Pedrinha...

A repetição deixa a sua marca até nas pedras

A minha foto
Nome:
Localização: Barcelona, Spain

quarta-feira, setembro 27, 2006

E o Outono chegou...

E por onde andei eu? Fui passar este fim-de-semana do Equinócio de Outono numa aldeia de 500 pessoas, perdida na serra que está a norte de Madrid.

E fazer o quê? Pois, aprender a fazer saboes, cosmética natural, velas e incensos em casa dos imparáveis Lina e Juan que organizam o Taller de las Tradiciones em Valdemanco.

Este casal, junto com uns amigos, dá cursos de "tradiçoes esquecidas" como os que frequentei, ou podes ir aprender a fazer queijo, enchidos, pao, cesteria, trufas e bombons de chocolate ou na Primavera podes ir passear para o campo e aprender mais sobre as características e aplicaçoes de plantas, árvores e arbustos. É um trabalho verdadeiramente interessante. Aqui está uma amostra do que elaborámos.


Este fim-de-semana foi impressionante. Voltei para Barcelona acabada de tao cansada (digamos que ainda sao uns quantos quilometros até Madrid e trabalhei na sexta e na segunda... às 8h da manha :s), mas com uma energia (desde que cheguei estou naquelas mega-limpezas de Outono, e estou a mudar tudo de sítio, sim, sim, estou também um pouco louca).

Mas a verdade é chegas a um momento em que a vida se desembaraça sozinha dos nós que lhe deste e os teus problemas deixam de o ser. O futuro deixa de ser turvo e a tal luz ao fundo do túnel... a verdade é que brilha.

O Outono chegou... e trouxe muitas bendiçoes, muita energia para seguir em frente, trouxe muita claridade para este caminho que trilho...

Etiquetas:

quinta-feira, setembro 21, 2006

Feliz Equinócio de Outono

O Equinócio de Outono aproxima-se...


Ps - A imagem é Outono, pormenor de As Quatro Estaçoes de Mucha.

Etiquetas:

terça-feira, setembro 19, 2006

Passamos pelas coisas sem as ver,
gastos, como animais envelhecidos:
se alguém chama por nós não respondemos,
se alguém nos pede amor não estremecemos,
como frutos de sombra sem sabor,
vamos caindo ao chão, apodrecidos.
Eugénio de Andrade

Etiquetas:

segunda-feira, setembro 18, 2006

Her Triumph

I did the dragon's will until you came
Because I had fancied love a casual
Improvisation, or a settled game
That followed if I let the kerchief fall:
Those deeds were best that gave the minute wings
And heavenly music if they gave it wit;
And then you stood among the dragon-rings.
I mocked, being crazy, but you mastered it
And broke the chain and set my ankles free,
Saint George or else a pagan Perseus;
And now we stare astonished at the sea,
And a miraculous strange bird shrieks at us.
excerto de A Woman Young and Old
by William Butler Yeats


(foto tirada em Benasque nos Pirineos Catalanes)

Etiquetas:

domingo, setembro 17, 2006

Deuses encontrados durante um passeio cibernético

Andei a vaguear pela internet e numa pesquisa que fiz encontrei, e devo dizer que com especial agrado, um poema inspirado na mitologia lusitana. Fiquei surpreendida. Mas contente. Aqui têm O Êxodo dos Deuses.

Lembrei-me duma conversa que tive com uma rapariga espanhola que estuda teatro aqui no Institut del Teatre. Vinha duma aula de Teatro Clássico e comentava-me que adorava a matéria pelo facto de que isso possibilitava estudar mitologia. Perguntei-lhe se conhecia algum outro panteao que nao o grego ou o romano. Respondeu-me que conhecia alguma coisa do panteao celta. Surpreendeu-se quando lhe disse que aqui na peninsula ibérica tambem existiam divindades indigenas.

Depois, durante a pesquisa, tive tambem o desagradável recordatório de como a busca pelas raizes pode exceder-se ao ponto de se transformar em xenofobia e racismo. E fiquei triste. Como em tudo, o extremismo é um problema...

Etiquetas: ,

Ode aos meus gatos

Enquanto limpava a areia dos gatos ia falando com eles (daquelas coisas que os donos dos animais fazem... longos a aborrecidos monólogos sobre higiene e limpeza). Eles olhavam-me, os quatro, meio curiosos meio entediados. E apercebi-me de que tenho "uns belos gatos". Que outros teriam alinhado comigo nesta aventura de vir viver para Barcelona? É certo que reclamaram um pouco (imaginem 1200 km com 4 gatos a "reclamar"), mas acabam por ser os meus grandes companheiros.

(Aura e Lucas)

(Manawyddan - Mawy para familiares e amigos - com 6 meses em Samhain)

(Liah - a irma de Lucas)

Etiquetas:

sábado, setembro 16, 2006

Melhor, metoubrigado

Sim, estou bastante melhor. Creio que o mal do qual pensava padecer, foi apenas sintoma passageiro. Ou entao sou hipocondriaca.

Seja como for, a minha humanidade voltou aos niveis normais e como todo fim-de-semana fui trabalhar tranquilamente (nao, com um sorriso no rosto tambem nao, nao sou masoquista).

Vai tudo bem, excepto pelo facto de que já me cortei duas vezes, uma numa folha de papel outra a cortar uma cebola.

Bom... nem tudo pode ser perfeito ;P

Uma coisa que queria assinalar é que descubri o templo romano de Barcelona. Depois de viver aqui quase 2 anos e nao tendo conhecimento de que o templo de Barcino ainda mantinha umas quantas pedras de pé, tropecei nele durante um passeio com a familia que está aqui de visita.


Este templo estava dedicado ao culto imperial.

Gostam do verde? ;P Pois, o entorno está estranho e o que sobra do templo é basicamente isto, mas quando entrei numa ruela que nunca tinha entrado antes no Bairro Gótico e descubri a entrada, senti aquela sensaçao no estomago de quem descubriu... por exemplo... o túmulo de Tutankamón. Serve?!?

Etiquetas: ,

quinta-feira, setembro 14, 2006

Hoje, de repente, fiquei preocupada

Creio que estou a perder a minha humanidade.

Trabalho no mesmo sitio faz quase 2 anos. Passo o dia com phones nos ouvidos, sorrindo virtualmente a gente, improvisando para incobrir incompetencias alheias. Um trabalho como qualquer um... existindo talvez a excepçao dos phones. Trabalho com cartoes de créditos (que foi por si só foi um sapo dificil de engolir, se me permitem a expressao) e pensei ingenuamente que poderia ajudar todas aquelas pessoas a nao entrarem no terrivel remoinho que é um crédito, explicando como devem gerir da melhor forma a sua conta. Que ingénua...

Fui-me apercebendo com o tempo que as pessoas nao querem ser "salvas" e que, além disso, têm a tendência de quanto mais ignorantes mais arrogantes. E a paciência vai-se esgotanto, até para aqueles que sao simpáticos e humildes, até esses...

"Indique-me por favor o número do seu cartao", peço. "Todo?!", perguntam. "Nao só metade, consultarei a minha bola de cristal para saber o resto", penso.

"Indique-me a sua data de nascimento". "1968"."Desde quanto a data de nascimento é apenas o ano?!? Indique-me a cor dos seus olhos que com isso e o ano será fácil identificá-lo no registo do hospital onde nasceu"

"Recebi aqui uma carta que me diz que tenho de pagar". "Usou o cartao?", pergunto. "Sim, mas a mim disseram-me que nao tinha que pagar nada", responde. "Efectivamente este seu cartao é grátis, nao tem anuidade nem nenhum tipo de encargos, mas se usa o dinheiro do cartao depois tem de o devolver", aclaro. "Desculpe lá (tom mais forte) mas a mim disseram-me que eu nao tinha que pagar n-a-d-a". "Minha senhora, encargos nao tem nenhuns, mas se usa o cartao depois tem de devolver o dinheiro que usou". (...10 minutos depois...) "A senhora nao me está a ouvir (gritando) eu n-a-o v-o-u pagar n-a-d-a porque disseram que eu nao tinha de pagar quando fiz o cartao". "Como já lhe expliquei, é um cartao que nao tem custos, mas se usa o cartao depois tem de o devolver, pagá-lo de volta. A ver se a senhora entende, este banco nao lhe ofereceu, só porque sim, um cartao com 1500€ para que a senhora gaste. O banco n-a-o l-h-e o-f-e-r-e-c-e-u este dinheiro. É um dinheiro que está a crédito, a senhora usa e depois d-e-v-o-l-v-e no mês seguinte, todo ou em parcelas." Acabou por cancelar o cartao. Nem sabe o bem que fez...

"Olhe, quero actualizar o meu cartao porque acho que ele está inibido", pedem e eu penso: "Ora aqui temos mais um cartao envergonhado, um pouco de terapia e já o poderemos a-c-t-i-v-a-r".

Antes, tinha muita paciência, depois invadiu-me uma onda de intolerancia, agora rio-me... rio-me muito. E isso nao é nada bom. Sinto que estou a perder a minha humanidade. Mas como para cada mal há um remédio... tenho que mudar de trabalho.

Etiquetas:

terça-feira, setembro 05, 2006

País Cátaro: uma escapadinha desde Barcelona II

Montsegur.

Em 1233, o papa Gregorio IX implantou a Inquisiçao para erradicar por completo a heresia cátara. En 1244, uma revolta alentada pelo conde Ramón VII agitou a regiao uma vez mais, mas o exército real pôs-lhe fim com o assédio do castelo de Montsegur, onde se havia reagrupado a igreja cátara clandestina. Os 10 meses de assédio concluiram com 215 herejes na fogueira. Dizem que antes do fatidico acontecimento alguem conseguiu fazer sair do castelo um tesouro... livros?! jóias?!

De aí dirigimo-nos Rennes-le-Chateau para tentarmos vislumbrar alguns dos indicios do mistério que envolve esta vila.

(a entrada da igreja, Maria Madalena e a inscriçao "terribilis est locus iste", relacionada com uma passagem bíblica)

Nao vou estender-me sobre este tema: sabemos que os templários (que também andaram por esta zona) tinham um tesouro, os cátaros também. Pois, Rennes-le-Chateau, esta pacatada vila, também tinha um. A isto junta-se o Santo Grial e temos todos os ingredientes para uma bela história de mistério.



(em cima: pilao de agua benta carregado pelo demónio Asmodeo, guardiao dos segredos, em cima 4 anjos; em baixo: imagem de Maria Madalena no altar principal da Igreja)

Tudo começou quando o Padre Saunière foi destacado para esta vila cuja igreja estava em ruínas. Ao encontrar uns supostos documentos iniciou uma reforma à igreja com elementos algo perturbadores, construiu uma mansao para ele, a Villa Bethania, e, esta pequena e recôndida vila, passou a ser visitada por notáveis visitantes de todo o país. Onde foi buscar tanto dinheiro? Que descubriu? Pois nao sabemos e sao bastantes os historiadores que "sobrevoam" a vila, alguns de picaretas na mao. Fala-se do Santo Grial => Sangre Real, toda uma descendencia de Jesus fruto da sua uniao com Maria Madalena; fala-se do quadro de Poussin "Os Pastores de Arcádia", que tem relaçao com uma tumba encontrada em Arques, perto de Rennes; e fala-se duma estela funerária da Marquesa de Hautpoul de Blanchefort. Certezas?!? Nenhumas, acho.

Ps.- Dah-nawm, eu sei que tinha prometido fazermos esta viagem... nao te preocupes. Já repetiremos o percurso e com certeza encontremos muitos mais pormenores juntas. :)

(foto da Torre Magdala, um dos elementos da magnifica casa que construiu Saunière ao lado da igreja)

Etiquetas:

segunda-feira, setembro 04, 2006

País Cátaro: uma escapadinha desde Barcelona I

Em Junho, e aproveitando que Barcelona se encontra tao perto da fronteira de França, decidimos fazer um mini-percurso pelo chamado País Cátaro, no sul de França (mais info sobre o catarismo aqui ou aqui.)



Começámos por CARCASSONNE, cuja zona fortificada é considerada património mundial da UNESCO.

Na sua origem foi uma cidade romana, mas por ali passaram bárbaros, visigodos e muçulmanos, sendo palco de inumeras guerras de poder durante a Idade Média, nomeadamente quando no século XII o catarismo se implantou pela regiao.

De aí, fomos a MINERVE.

O nome inspirou-me bastante e a imaginaçao voou (mas a verdade é que nada indica historiamente que a deusa Minerva tivesse necessariamente um templo nessa zona... :P).

O que sabemos com segurança é que foi refugio de cátaros e cenário de um massacre.

E, falando em massacre... Nao podiamos deixar de ir a Montsegur. Fica para o próximo post.



Etiquetas:

sábado, setembro 02, 2006

Coisas de bibliotecas

Ontem fui à biblioteca... Algo que nao fazia muito em Portugal ( a menos que necessitasse consultar aquele livro caríííssimo que havia visto no outro dia na livraria ou alguma publicaçao especifica que só encontras numa estante de biblioteca).

A verdade é que tenho prazer em comprar livros... a busca... o frio no estomago quando encontras o livro que desejavas... pagar o livro e sair com ele dentro do saco de plástico para que assim que poes o pé fora da loja o possas sacar outra vez e folheá-lo... ler aos pouquinhos até chegar a casa - andando, no metro, no eléctrico, no café enquanto esperas alguém... devorar parte na primeira noite... encontrar todos os momentos que possas no dia seguinte, entre tarefas domésticas e trabalho, para terminar de o ler... depositá-lo, bem amachucadinho e com as pontas dobradas, na tua estante, junto com os outros teus livros, igualmente amachucados porque lidos, com aquele orgulho incontrolável de quem terminou uma leitura.

A coisa é bem diferente se depois o tens de devolver à biblioteca. Ou nao? ;P

Bom, sobre a biblioteca. Aqui as bibliotecas têm de tudo e tens um mês para devolver. Comecei a repensar o tema de comprar livros desde que vivo em Barcelona... Nao só ando com a casa e os gatos às costas, esporadicamente mudando de casa, como se para além disso tenho de levar toda uma biblioteca pessoal... Voilá! Percebem o que quero dizer?

Entao resolvi fazer uma seleçao: compro livros relacionados com o estudo, requisito na biblioteca o resto, a saber, poesia, novelas, guias de viagem, etc, etc.

Entao... (como estou tagarela hoje... :s) biblioteca. Fui ontem à biblioteca buscar um guia de viagem da Escócia (se tudo correr bem vou passar uma semaninha em Outubro pelas Highlands) e encontrei algo muito curioso: Alberto Caeiro em catalao.

Crec en el Món com en una margarida,
perquè el veig. Però no hi penso,
perquè pensar és no comprendre...

El Món no ha estat fet per pensar-hi
(pensar és estar malalt dels ulls),
sinó per, en mirant-lo, acordar-m’hi...

Reconhecem este? ;P
Nao, nao, este idioma esquisito nao é dum país desconhecido onde Judas perdeu as botas (botas?! os ditos populares permanecem um mistério). Para os mais distraidos, catalao é o que se fala na Catalunha, regiao onde se encontra Barcelona.

Etiquetas: ,